Was hij echt de enige die nog geen metamorfose had ondergaan? Z’n huid had nog steeds die mensroze kleur. Het leek alsof hij in een toneelstuk van Ionesco was beland.
De dikhuiden hadden zich meester gemaakt van de radio- en televisiestations en stormden op die manier je huisvesting binnen, buiten verschenen ze op billboards en muren.
Er was een feest ter ere van hun broederschap: ze waren één, één grote broer!